Sahara to stan umysłu. Wyraża się w pokorze wobec sił pustyni i miłości do bezkresnej wolności. Jej mieszkańcy zabrali nas na kilkudniową wędrówkę przez piaski i skały Sahary wprost do swojego serca. Przy filiżankach niemożliwie słodkiej herbaty zaparzanej w ognisku śpiewali pieśni o swojej jedynej miłości. A ta miłość o imieniu Sahara odwzajemniła się nam wszystkim co ma najpiękniejsze, czyli furią burzy piaskowej. W ciągu kilku chwil rozmyła granicę między niebem i ziemia. Byliśmy tylko my ze skrawkiem wydm pod nogami, a wokół nas rozciągał się bezkres w kolorze złota. Nasz wzrok sięgał tylko na odległość kilku metrów. W piaszczystej mgle wszystko zniknęło – drzewa, ludzie, wielbłądy, skały…

Spotkaliśmy również na swojej drodze wymarłe wioski, w których jeszcze 40 lat temu uprawiano pola. Ugościli nas również nomadowie – jedni z ostatnich, którzy ciągle jeszcze żyją na marokańskiej Saharze.

Jak oddać nierzeczywistość naszych doświadczeń na fotografiach? Tylko poprzez ich odrealnienie. W ten sposób nasze wspomnienia przenieśliśmy do wymiaru, który jest jednocześnie przeszłością i teraźniejszością. A co z przyszłością? Ta jest tajemnicą, bo trwanie świata, który zobaczyliśmy stoi pod wielkim znakiem zapytania.

Dorota Chojnowska jest antropologiem kultury, dziennikarką piszącą o podróżach i włóczykijem. Uwielbia zadawać pytanie „jak tam jest?”. Następnie pakuje plecak i rusza w podróż w najróżniejsze zakątki świata, by odszukać odpowiedzi. W ten sposób od blisko dwudziestu lat samotnie podróżowała, opisywała na blogu www.AlePieknySwiat.pl i fotografowała ludzi oraz miejsca. Dwa lata temu dołączył do niej Selim Saffarini – właściciel serwisu rowerowego HUSAbikes.pl i roweru bambusowego, którego zbudował zainspirowany opowieściami Doroty.

Od dwóch lat wspólnie prowadzimy blog Ale Piękny Świat – miej odwagę marzyć i przemierzamy świat – nie tylko na bambusowych rowerach. Podczas pewnego spotkania, kiedy znajomy zaprosił nas do swojego desert campu w Maroku nie zastanawialiśmy się ani chwili. Kilka tygodni później wyruszyliśmy z M’hamid na kilkudniową wyprawę przez piaski Sahary. Nie spodziewaliśmy się, jak wielkie wrażenie zrobi na nas pustynia. Po powrocie obrobiliśmy pierwsze zdjęcia, tak jak mówiło nam serce – odbierając im wszelkie cechy realności. Kiedy zobaczyliśmy efekty, zapragnęliśmy zobaczyć je fizycznie, ale nie tradycyjnie na papierze. Najbardziej odpowiednim materiałem wydało nam się płótno. Jego faktura uszlachetniła przeżycia samej wyprawy i upodobniła utrwalone chwile do czystej kreacji, czyli obrazu. Kilka zdjęć opublikowaliśmy na forach fotograficznych i podróżniczych. Wtedy w jednym z komentarzy, pojawiło się pytanie o wystawę. Czemu nie? Pomyśleliśmy i zaczęliśmy przygotowania. A oto efekt w postaci dwudziestu płócien z opowieścią o Saharze. Każde z nich ma swoją historię, a każda osoba na nich utrwalona ma swoje imię. Zapraszamy na wyprawę po Saharze!

Organizatorzy:

Ale Piękny Świat – miej odwagę marzyć

HUSA bikes

Muzeum Azji i Pacyfiku