Drugim etapem wystawy jest galeria poświęcona kulturze Azji Centralnej, którą ukształtowały rdzenne społeczności koczownicze oraz wpływy perskie, hellenistyczne, chińskie, arabskie i rosyjskie. Przenikały się tu także różne religie: lokalny szamanizm, buddyzm, zaratusztrianizm, a wreszcie islam sunnicki.

Obiekty w tej części wystawy zachwycają bogatą kolorystyką i ornamentami. Prezentowane jest tu między innymi rękodzieło koczowników z Turkmenistanu, przykłady tkactwa, haftów i kobierców turkmeńskich, filce z Kazachstanu, Kirgistanu i Turkmenistanu wyróżniające się graficznymi wzorami o skontrastowanej kolorystyce, różnorodne przykłady ubiorów Kazachów, Kirgizów, Turkmenów i Afgańczyków (np. bogato zdobiona suknia dżumlo) oraz wyróżniające się bogactwem i bogatymi haftami stroje Uzbeków wraz z kolekcją niskich czapeczek zwanych z rosyjska tiubietiejkami.

Jednymi z najpiękniejszych obiektów w strefie Azji Centralnej są tkaniny haftowane suzani. Stanowią one niezwykle ważną część wspólnego dziedzictwa kulturowego Uzbeków i Tadżyków. Ich nasycona, intensywna kolorystyka i bogate wzory kwiatowe kontrastują z jasnym lub purpurowym tłem (przykładem jest piękny ikatowy płaszcz).

Pod arkadami bazaru charakterystycznego dla muzułmańskich krajów Azji Centralnej podziwiać można duży wybór polichromowanych i glazurowanych naczyń ceramicznych, które są przykładem najstarszego rzemiosła wciąż kultywowanego w Uzbekistanie i Tadżykistanie.

Poza ceramiką znajdują się tu także przedmioty z mosiądzu i brązu (np. dzban oftoba służący do rytualnego obmywania się przed modlitwą) oraz wspaniałe szkło z Heratu w niebieskich, turkusowych i zielonych barwach.

Powrót do pierwszego kroku w „Podróży na wschód”