Początkiem wielu muzeów była prywatna kolekcja zgromadzona przez jedną lub więcej osób. Galerię Uffizzi we Florencji zawdzięczamy rodzinie Medyceuszy, British Museum w Londynie powstało z inicjatywy kolekcjonera Hansa Sloane’a, a Muzeum Azji i Pacyfiku rozpoczęło swoją działalność od zbiorów Andrzeja Wawrzyniaka.

Podczas wystawy „Muzeum? A po co?” stawiamy pytanie o to, jakie są muzea i czego w nich brakuje. Jednak aby w pełni zrozumieć to zagadnienie, należy zrobić krok wstecz i zadać sobie pytanie o istotę kolekcjonerstwa.

Zapraszamy do dyskusji z udziałem ekspertek, podczas której prześledzimy historię kolekcjonerstwa w Azji i Europie. Wspólnie zastanowimy się, jak dawne kolekcjonerstwo ukształtowało dzisiejsze muzea oraz jak obecnie gromadzić zbiory z myślą o jutrze.

Jaki wpływ na działalność muzeów mają zbiory zbudowane z wielu prywatnych kolekcji osób o różnych gustach i przekonaniach? Co kolekcjonowano dawniej, a co zbiera się dziś? Czy kolekcjonerstwo w Azji różniło się od tego w Europie? Czy kolekcjonerzy z Azji mieli wpływa na muzea w Polsce? Jak pasjonaci sztuki z Azji, jak choćby Feliks Manggha Jasieński, wpłynęli na polskie muzealnictwo? Jak tworzyć współczesne kolekcje i dekolonizować dzisiejsze muzea?

W dyskusji udział wezmą udział badaczki kolekcji azjatyckich w Polsce:

•  dr Joanna Wasilewska, Dyrektorka Muzeum Azji i Pacyfiku

Historyczka sztuki. Interesuje się relacjami kulturowymi i artystycznymi pomiędzy Europą i Azją (także w aspekcie muzealnictwa), tradycjami teatrów azjatyckich, zwłaszcza lalkowych, oraz historią stroju i mody. Jest autorką licznych katalogów muzealnych i artykułów naukowych oraz książki „Pióropusze i turbany. Wizerunek mieszkańców Azji w sztuce jezuitów polskich XVII i XVIII wieku”.

• dr. Barbara Banasik, kuratorka kolekcji Azji Południowej Muzeum Azji i Pacyfiku, kuratorka wystawy „Muzeum? A po co?”

Historyczka sztuki, sanskrytolożka. Doktorat z zakresu teorii sztuki uzyskała na Wydziale Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się hinduizmem, bada obiekty pod kątem ikonografii i kontekstu kulturowego. Interesują ją lokalne techniki artystyczne, powiązanie fizycznych obiektów z niematerialnym przekazem ustnym, literaturą i życiem religijnym.

• dr Izabela Kopania, Polska Akademia Nauk

Historyczka sztuki, autorka pracy doktorskiej „Refleksy europejskiej fascynacji Chinami w Rzeczypospolitej czasów Stanisława Augusta”. Zajmuje się badaniami nadrelacjami między kulturą krajów Dalekiego Wschodu (ze szczególnym uwzględnieniem Chin) i kulturą krajów europejskich w epoce nowożytnej, chińską sztuką eksportową oraz europejskimi wyobrażeniami na temat mieszkańców Azji (XVII-XIX wiek).

• dr hab. Bogna Łakomska, Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

Historyczka sztuki zajmująca się sztuką. Jest również autorką dwóch książek: „Miłośnicy «chińskości» w dawnej Polsce. Od XVII do początków XIX w.” (2008) i „Kolekcjonerstwo w Chinach do XII w. n.e.” (2015), a także redaktorką serii wydawniczych Artistic Traditions of Non-European Cultures (2010, 2012) i Art of Orient (2015, 2017, 2018, 2019). Obecnie pracuje nad książką poświęconą wizerunkom zwierząt w sztuce chińskiej.

• dr Monika Stobiecka, Wydział „Artes Liberales, Uniwersytet Warszawski

Historyczka sztuki i archeolożka. Autorka pracy doktorskiej „Natura artefaktu, kultura eksponatu. Status obiektu archeologicznego w przestrzeni muzeum”. Interesuje się studiami muzealnymi, krytycznymi studiami nad dziedzictwem, teorią i metodologią archeologii oraz prądami nowej humanistyki (zwłaszcza zwrotem ku rzeczom i zwrotem cyfrowym).

Wstęp wolny. Liczba miejsc ograniczona!
Obowiązuje zasłanianie ust i nosa.

Wydarzenie organizowane w ramach wystawy „Muzeum? A po co?” prezentowanej w Muzeum Azji i Pacyfiku w terminie 19.11.2021 — 11.09.2022. Więcej informacji: https://www.muzeumazji.pl/