Zwiedzając wystawę, nie mamy czasu, aby każdemu z obiektów poświęcić kilka minut – przyjrzeć się detalom, wczytać się w opis. Dlatego kuratorzy Muzeum Azji i Pacyfiku co miesiąc wybierają jeden obiekt z kolekcji i zachęcają do bliższego, bardziej wnikliwego poznania jego historii.

Rzeźba — Bogini Mazu
Rodzaj: rzeźba pełna
Autor: nieznany
Miejsce powstania: Tajwan
Czas powstania: poł. XX w.
Technika: polichromia; rzeźbienie
Materiał: drewno; sznurek jedwabny; tworzywo sztuczne
Wymiary: 25 x 14 x 12,5 cm
Identyfikator: MAP 21703

Według legendy Mazu była córką rybaka, która od najmłodszych lat wyróżniała się niezwykłymi zdolnościami duchowymi. Szczególny dar opuszczania swojego ciała podczas snu pozwalał jej widzieć wydarzenia oddalone w czasie i przestrzeni. Pewnej nocy, dzięki tej nadprzyrodzonej umiejętności, miała uratować swojego ojca i braci, którzy znaleźli się w niebezpieczeństwie podczas gwałtownego sztormu na morzu. Niestety, mimo wysiłku, nie zdołała ocalić najmłodszego z braci. Te trudne doświadczenie miało stać się punktem zwrotnym w jej życiu – od tego momentu Mazu poświęciła się duchowej opiece nad innymi rybakami i żeglarzami, chroniąc ich przed niebezpieczeństwami podczas morskich podróży.

Z czasem, Mazu została otoczona czcią jako boska opiekunka mórz i oceanów. Jej kult wywodzi się z chińskiej tradycji ludowej i był szczególnie żywy na południowym wybrzeżu Chin, na Tajwanie oraz w Wietnamie. Jej wizerunek często przedstawia młodą kobietę w czerwonych szatach, stojącą na falach lub unoszącą się nad nimi. Uznawana jest za symbol bezpieczeństwa, przewodnictwa i nadziei dla ludzi żyjących z morza. Wraz z migracjami chińskiej ludności wybrzeżnej, kult Mazu rozpowszechnił się na inne regiony Azji Południowo-Wschodniej.

Jedna z najstarszych i najbardziej znanych świątyń poświęconych Mazu znajduje się w dzisiejszym Makau. Gdy portugalscy żeglarze przybyli tam w XVI wieku, zapytali mieszkańców o nazwę miejsca. Usłyszeli „A-Ma-Gao”, co w języku Minnan oznacza „Zatokę Mazu”. Zniekształcając nazwę, Europejczycy nazwali to miejsce „Macau” – i tak utrwaliło się ono w historii.

Rzeźba – Bogini Mazu Tajwan, poł. XX w.