Informacja o przetwarzaniu danych osobowych

Zgodnie z art. 13 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. Urz. UE L 119 z dnia 04.05.2016 r.) Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie informuje, że:

Administratorem Pana/Pani danych osobowych jest Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie; ul. Solec 24, 00-403 Warszawa.
W sprawach związanych z Pani/Pana danymi proszę kontaktować się z Inspektorem Ochrony Danych, e-mail: iod@muzeumazji.pl
Pani/Pana dane osobowe będą przetwarzane w celu realizacji statutowych zadań Muzeum Azji Pacyfiku w Warszawie na podstawie przepisów prawa powszechnie obowiązującego i prawa miejscowego, zgodnie z art.6 ust.1 lit.c i e oraz art. 9 ust.2 lit.g Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 27 kwietnia 2016 r.
Odbiorcami Pani/Pana danych osobowych będą wyłącznie podmioty uprawnione do uzyskania danych osobowych na podstawie przepisów prawa.
Pani/Pana dane osobowe przechowywane będą w czasie określonym przepisami prawa.
Posiada Pani/Pan prawo dostępu do swoich danych osobowych, prawo do ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania oraz prawo do wniesienia sprzeciwu wobec dalszego przetwarzania, a w przypadku wyrażenia zgody na przetwarzanie danych do jej wycofania, skorzystanie z prawa cofnięcia zgody nie ma wpływu na przetwarzanie, które miało miejsce do momentu wycofania zgody.
Posiada Pani/Pan prawo do przenoszenia swoich danych osobowych do wskazanych podmiotów.
Przysługuje Pani/Panu prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego Urzędu Ochrony Danych Osobowych.

Komplet pasterski

Co miesiąc kuratorzy Muzeum Azji i Pacyfiku starannie wybierają jeden obiekt reprezentujący poszczególne części nowej ekspozycji stałej „Podróże na wschód” prezentującej obszary Azji Południowo-Zachodniej, Azji Centralnej, Mongolii i Indonezji.

Obiektem Miesiąca w lutym został komplet pasterski składający się ze stalowego krzesiwa do zapalania ognia, noża i kościanych pałeczek do jedzenia. Krzesiwo posiada miniaturową torebkę na krzemień i łatwopalny materiał. Zarówno krzesiwo jak nóż – zawieszane były u szerokiego, mongolskiego pasa na ozdobnych srebrnych łańcuszkach zakończonych szlufkami.

Krzesiwo (mong. chet) to lekko wygięta sztabka stali złączona na stałe z płaską, skórzaną torebką na kawałki krzemienia i na materiał łatwopalny (np. pakuły lub kawałki kory). Z uderzania krzesiwem w prawej ręce, o krzemień, który wraz z kawałkiem kory trzymano w lewej – powstawała iskra, a ta padając na suchy materiał, wzniecała ogień.

Torebka ma kształt trapezoidalnej koperty z klapką. Jest z brązowej skory, wytłaczanej w ukośne, krzyżujące się linie, zdobiona srebrnymi okuciami, z wytłoczonym roślinnym ornamentem. U góry ucho na łańcuszek.

Nóż (mong. chutga, wym. chutag) z wąską, ale masywną, jednosieczną głownią; dł. 22,5 cm, w tym głownia mierzy 13 cm długości i 2 cm szerokości. Rękojeść prosta, o owalnym przekroju, z okładzinami z ciemnobrązowego drewna przytwierdzonymi do stalowej listwy (trzpienia wystającego z głowni) miedzianymi nitami. Na górnym końcu niewielka srebrna głowica, z repusowanym ornamentem wici roślinnej, zamknięta płaskim denkiem przytwierdzonym żelaznym gwoździkiem. Pochwa o dł. 19,5 cm, dwukomorowa: z wydzielonym przedziałem na dwie kościane pałeczki, wykonana z drewna obciągniętego czarną, groszkowaną skórą szagrynową. Zdobiona okuciami: górnym (szyjką) z mosiądzu i obrączek srebrnych z (wykonaną tylko na mosiężnej powierzchni) repusowaną dekoracją roślinną; dolnym (trzewikiem) srebrnym, zdobionym jak szyjka; i ze srebrnymi pierścieniami w odstępach od siebie. Okucia przytwierdzono nitami, a spojenia ukryto z tyłu pochwy, na wąskiej, srebrnej listwie, łączącej szyjkę z trzewikiem i tamże umieszczono ucho na łańcuszek. Oprócz wymienionych okuć – elementów konstrukcyjnych pochwy – dwie dekoracyjne plakietki srebrne w kształcie tykwy i owalny medalion z wyrytym chińskim znakiem shou (mong. püüdzen chee) – symbolem długowieczności. Pałeczki kościane, para, o dł. 20,5 cm każda, służące do spożywania posiłków. Przekrój kwadratu, lekko zwężone ku dołowi. Bez ozdób.

Krzesiwo i nóż podwieszone na grubych, srebrnych łańcuszkach (ten u krzesiwa dłuższy) złożonych z drobnych ogniwek. Łańcuszki zakończone ozdobnymi zawiasowymi zawieszkami, z których z kolei wystają rzemienne szlufki (z czarnej skóry), do zawieszenia obu przedmiotów u pasa. Zawieszki – każda – złożona z dwóch segmentów połączonych zawiasem. Część górna, bezpośrednio stykająca się z rzemienną szlufką, prostokątna, zaś dolna, złączona z łańcuszkiem – owalna. Zawieszki wykonano w technice odlewu i cyzelowania; porywa je reliefowy motyw roślinny.

Krzesiwo było w warunkach koczowniczego życia w stepie podstawowym elementem wyposażenia pasterza. Takie komplety powstawały też w sąsiednich regionach, jak w Mandżurii i w Tybecie, choć nieco różniące się w proporcjach i szczegółach.

W Mongolii cały komplet – krzesiwo i nóż – był oznaką mężczyzny. Fundował go ojciec synowi, gdy ten osiągnął dorosłość. Stopień ozdobności zależał od zamożności danej rodziny.