Riksza rowerowa z Dhaki

Bangladesz

 

 

Rowerowe riksze są jednym z najpopularniejszych środków transportu w Bangladeszu. Charakteryzują się bogatą kolorystyką i zdobieniami, są również tanie, szybkie i ekologiczne.

Początkowo jednak wcale nie spotkały się z entuzjazmem mieszkańców. W 1919 r. dotarły do miasta Ćottogram z Mjanmy (Birmy) i stały się lokalną osobliwością. Pod koniec lat 30. XX w. do Dhaki (dziś stolicy) sprowadzono riksze z Kalkuty (dziś w Indiach). Obecnie w Dhace zarejestrowanych jest 280 tysięcy rowerowych riksz, ale szacuje się, że w rzeczywistości jest ich ponad 700 tysięcy.

Tym, co wyróżnia bangladeskie riksze są dekoracje uznawane za odrębny gatunek sztuki. Boki i inne części metalowe są malowane, natomiast rozkładany dach ozdabiany jest wielokolorowymi wycinankami z brezentu. Proste formy, wyraźny kontur i czyste żywe kolory kontynuują estetykę lokalnego malarstwa. Po tematyce i motywach można rozpoznać, z jakiego miasta pochodzą. W Dhace królują zwierzęta, pejzaże i plakaty filmowe, natomiast w Ćottogram przedstawienia kwiatów, ptaków i zwierząt. Sztuka riksz jest bardzo efemeryczna. Ze względu na ostre słońce i silne deszcze co roku trzeba wykonać nową dekorację.

Rowerowe riksze wciąż są popularne w wielu krajach Azji. Na początku XX w. zaczęto ich używać w Japonii, a stamtąd dotarły dalej. W swoich zbiorach Muzeum posiada riksze z Wietnamu i Indonezji. Prezentowane modele pochodzą ze zbiorów Ambasadora Bangladeszu w Polsce.